Tesbih Salamak İle bu İş Olsaydı

Ama gerçekler öyle mi? Tesbih Salamak ile bu iş olsaydı, gerçekten dediğiniz gibi tesbihçiler kiliseye papaz olurdu! Çünkü iş sadece görünmekte değil, yaşamakta. Dürüstlük, vicdan, adalet, merhamet gibi erdemler; elde taşınan objelerle değil, hayat tarzıyla anlaşılır. Ne yazık ki günümüzde bazı insanlar, dini ya da kültürel sembolleri bir kimlik süsü gibi taşıyor. Ama o süsün altındaki yaşam, ne inancı yansıtıyor ne de vicdanı… İnsanları dış görünüşe göre yargılayanlar da, bu şekilcilik tuzağının bir başka versiyonu. Oysa hakikat basit: Tesbih çekmek güzeldir ama o tesbihin her tanesi, insanın kendi iç muhasebesini temsil etmeli. Aksi takdirde ne faydası var? Tesbih taşıyan eller, yalanla, iftirayla, bencillikle kirleniyorsa; o tesbih yalnızca bir aksesuar olmaktan öteye gidemez. Sonuç olarak; mesele elde ne taşıdığın değil, kalbinde ne taşıdığındadır. Tesbih değil, niyet ve ahlak belirler insanın değerini. Tesbihçilere değil, tesbihin hakkını verenlere selam olsun.