“Ne vereyim abime?” sözüyle başlar her şey… Bir bakarsınız, zamanında aynı yolu yürümüş, aynı ekmek kavgasına düşmüş insanlar; bugün, o yoldan geçenlere engel olur hâle gelmiş.   İşinize gelince övülen, parlatılan insanlar; işinize gelmeyince yerin dibine sokuluyor. Dün "o bizden biri" diye sırtı sıvazlananlara, bugün “o kim oluyor?” diye burun kıvrılıyor. Neyin kavgası bu? Kim kimi neden bu kadar kolay harcıyor?   Ekmek parası diyoruz. Herkes bir şekilde hayatını kazanmanın derdinde. Çalışmak, üretmek, çabalamak… Ama birileri çıkıp da "Benim ekmek param!" diyerek, diğerlerinin sofrasındaki ekmeği çekip alıyorsa orada bir haksızlık vardır, hem de vicdansızca olanından!   Herkesin emeği, herkesin çabası kıymetlidir. Bugün siz ayakta duruyorsanız, dün sizin yerinizde olan biri sayesinde oldu belki. Bugün siz karar veriyorsanız, yarın da başkası verecek. O yüzden keser gibi hep “hep bana” demeyin, biraz da paylaşımcı olun.   Unutmayın: Ekmek büyür paylaştıkça, küçülür bencillikle.  Ve en önemlisi: El insaf yahu, el insaf!